Στρατηγική κίνηση η προσέγγιση Αθήνας - Μόσχας που καλύπτει τα συμφέροντα εκατέρωθεν

Την τέταρτη κατά σειρά επίσκεψή του

στη Ρωσία θα πραγματοποιήσει

στα τέλη του μήνα

ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής

Την τέταρτη κατά σειρά επίσκεψη του στη Ρωσία θα πραγματοποιήσει στα τέλη του μήνα ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Η επίσκεψη αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα καθώς στις 7 Μαϊου ο Πούτιν παραδίδει το Κρεμλίνο στον Μεντβέντιεφ για να αναλάβει κατά πάσα βεβαιότητα την πρωθυπουργία και έτσι η παρουσία του Ελληνα πρωθυπουργού στη Μόσχα έχει και χαρακτήρα επιβεβαίωσης μιας σταθεράς και μακρόχρονης διμερούς συνεργασίας.
Στην ατζέντα της η ενίσχυση και προώθηση της ενεργειακής συνεργασίας με ορίζοντα την κατασκευή του νότιου κλάδου του Αγωγού Φυσικού Αερίου Southstream, ο οποίος στη συνέχεια θα συνδέεται υποθαλάσσια με την Ιταλία. Ένα δίκτυο παράλληλο με τον ελληνοτουρκικό αγωγό που θα καθιστά τη χώρα μας όχι απλώς ενεργειακό κόμβο αλλά παράγοντα σύζευξης και συμπληρωματικότητας δύο δικτύων μεταφοράς που παρουσιάζονται ακόμη και σήμερα ως αντίπαλα και ανταγωνιστικά.
Θα ήταν λάθος να περιορίσουμε τη συνεργασία Ελλάδας-Ρωσίας στην ενέργεια, στη συνεργασία στους αμυντικούς εξοπλισμούς ή ακόμη και στην όποια ανταποδοτική στήριξη της Μόσχας σε εθνικά θέματα. Η διεθνής, η περιφερειακή αλλά και η ευρωπαϊκή συγκυρία προσδίδουν στην ελληνορωσική συνεργασία στρατηγικό χαρακτήρα συμπληρωματικό και ενισχυτικό της βασικής στρατηγικής επιλογής της Αθήνας να ανήκει στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, χωρίς να διαταράσσει τις ευρωατλαντικές ισορροπίες που υπαγορεύει η γεωγραφική της θέση. Τα παραπάνω προκύπτουν και από μια προσεκτική προσέγγιση των θέσεων της Μόσχας σε κρίσιμα διεθνή θέματα όπως η αντιπυραυλική ασπίδα και η συνεργασία με το ΝΑΤΟ.

ΤΟΜΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Η συνεργασία Ελλάδας- ΕΣΣΔ που είχε ως πρώτο σημαντικό σταθμό την επίσκεψη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Μόσχα το 1979 και την προωθημένη για τα τότε δεδομένα συμφωνία επισκευής μονάδων του σοβιετικού στόλου της Μεσογείου στα Ναυπηγεία της Σύρου συνεχίσθηκε και ενισχύθηκε στην περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Σήμερα τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά: Παρά τις περί του αντιθέτου εντυπώσεις ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος ΗΠΑ- Ρωσίας είναι αδύνατος καθώς δεν υφίσταται η συνολική μετωπική αντιπαράθεση δύο ιδεολογιών και δύο συστημάτων. Η ίδια η Μόσχα δεν επιδιώκει την αντιπαλότητα αλλά μια αξιοπρεπή συνδιαλλαγή με την Ουάσιγκτον ενώ ολοένα και περισσότερες χώρες-μέλη της Ε.Ε. αντιλαμβάνονται την ανάγκη ενίσχυσης όχι μόνον της διμερούς αλλά και της ευρωπαϊκής συνεργασίας με τη Ρωσία.
ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Η απόφαση της Μόσχας να προχωρήσει στην κατασκευή του Southstream σε μια στιγμή που οι σχέσεις της με την Αγκυρα παρουσιάζονταν ως εξαιρετικά καλές -με τον υποθαλάσσιο αγωγό Bluestream να εφοδιάζει την Τουρκία με φυσικό αέριο- ήταν βαρύνουσας σημασίας: Αποκάλυπτε ότι η Ρωσία θεωρεί ως οριακή τη βελτίωση της διμερούς συνεργασίας με την Αγκυρα, εκτιμά το σημερινό καλό κλίμα ως συγκυριακό και εν πολλοίς επίπτωση των προβλημάτων στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ, και εξακολουθεί να θεωρεί τις τουρκικές στοχεύσεις στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία ανταγωνιστικές με ζωτικά της συμφέροντα. Ετσι εδώ έχουμε μια νέα τομή σε σχέση με το παρελθόν όπου η ΕΣΣΔ και η Ρωσία στη συνέχεια οριοθετούσαν τη βελτίωση των διμερών σχέσεων με την Αθήνα με κύριο μέλημα να μη δυσαρεστήσουν την Αγκυρα. Το σχέδιο Southstream πλήττει καίρια τη φιλοδοξία της Τουρκίας να γίνει ενεργειακός κόμβος, ο οποίος κατά βούλησιν θα ισορροπεί μεταξύ της Ρωσίας από τη μια μεριά και του Αζερμπαϊτζάν και του Τουρκμενιστάν από την άλλη: Η εξάρτηση από έναν εταίρο ο οποίος ταυτόχρονα θα εξυπηρετούσε και την αντίπαλη ενεργειακή στρατηγική των ΗΠΑ εκρίθη ως επιλογή υψηλού κινδύνου από το Κρεμλίνο.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ
Με τα παραπάνω δεδομένα, η ολόπλευρη ενίσχυση των σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας ευθυγραμμίζεται με τη στάση της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας των χωρών της Μπενελούξ και της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, οι οποίες στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι έβαλαν βέτο στην προσέγγιση της Ατλαντικής Συμμαχίας με την Ουκρανία και τη Γεωργία. Επιπλέον στις χώρες αυτές θα πρέπει να προσθέσουμε τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τη Σερβία που θα συνεργασθούν για τη διέλευση του Southstream και των διακλαδώσεών του. Η Ρωσία εκτός από βασικός προμηθευτής ενέργειας για τη Δυτική Ευρώπη διεκδικεί τον ίδιο ρόλο στα Βαλκάνια, ρόλο σταθεροποίησης και ανάπτυξης εξίσου σημαντικό με την ένταξη των χωρών της περιοχής σε Ε.Ε και ΝΑΤΟ.
Τo τέλος ενός στρατηγικού διλήμματοςΣήμερα δύο χώρες-μέλη της Ε.Ε., η Γερμανία και η Ελλάδα, δίνουν προνομιακή βαρύτητα στις σχέσεις τους με τη Μόσχα. Παρά τη διαφορά μεγέθους και βαρύτητας οι δύο χώρες επέλεξαν να επενδύσουν στην απευθείας διασύνδεση με τα ενεργειακά δίκτυα της Ρωσίας και να ακυρώσουν επί της ουσίας την αμερικανική πίεση για αναζήτηση εναλλακτικών πηγών προμήθειας. Πρόκειται για μια σχέση αλληλεξάρτησης με την Ε.Ε. να μην έχει άλλο αξιόπιστο προμηθευτή και τη Ρωσία άλλο αξιόπιστο αγοραστή, η οποία οδηγεί σε μια συνολική στρατηγική προσέγγιση. Μια στρατηγική προσέγγιση συμβατή και όχι ανταγωνιστική με μια ανανεωμένη διατλαντική σχέση. Δίχως υπερβολή, η ενίσχυση της συνεργασίας Ελλάδας-Ρωσίας αποτελεί τη μεγαλύτερη επιτυχία της κυβέρνησης Καραμανλή στην εξωτερική πολιτική και επιπλέον μια κίνηση ενίσχυσης της θέσης της χώρας μας στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση