Απoψεις

[Απόψεις][bleft]

Ελλαδα

[Ελλάδα][threecolumns]

Ευρωπη

[Ευρώπη][bsummary]

Κοσμος

[Κόσμος][grids]

Ο Γιάννης και τα… πολλά του –νι!


Το όνομα Γιάννης προέρχεται, βέβαια, από το Ιωάννης. Και το Ελληνικό Ιωάννης πέρασε σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες κι έχει τη δική του ενδιαφέρουσα ιστορία.

Πρώτα-πρώτα, είναι πολλά τα ευρωπαϊκά ονόματα προσώπων που προέρχονται από τα Ελληνικά: Για παράδειγμα: Alexander (από το Αλέξανδρος), George (από το Γιώργος), Nick (από το Νικόλαος), Harry (από το Χαράλαμπος), Chris (συνήθως από το Χριστόφορος), Jim (από το Δημήτριος) και το θηλυκό του Demi (Δήμητρα), Helen (από το Ελένη), Stacy (από το Αναστασία), Sophy (από το Σοφία) κλπ…

Υπάρχουν βέβαια σε όλες τις γλώσσες και πολλά ονόματα προσώπων που δεν έχουν ελληνική καταγωγή (έχουν κελτική, γερμανική, σαξονική, σκανδιναβική καταγωγή, όπως Douglas, Eric, Herbert, Helda) κλπ.

Υπάρχουν κάποια που έχουν ρωμαϊκή καταγωγή – η έστω μικτή ελληνορωμαϊκή ρίζα - αλλά τα έχουμε σχεδόν πανομοιότυπα και στα Ελληνικά, με πιο γνωστό το Constantine (Κωνσταντίνος, που σημαίνει αυτός που στέκεται όρθιος, από τη λατινική ρίζα του «ίστημι»). Ή το Sylvia (που υπάρχει «μεταφρασμένο» στα Ελληνικά ως Αργυρώ), ή Goldy (Χρυσούλα, παλαιότερα Μαλαματένια) κλπ.

Πάντως τα περισσότερα και πλέον συνηθισμένα ονόματα προσώπων στις ευρωπαϊκές γλώσσες έχουν αμιγώς ελληνική ή μικτή ελληνορωμαϊκή ρίζα…

Εξαίρεση είναι ορισμένα εβραϊκά ονόματα που υπάρχουν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, αλλά όλα σχεδόν πέρασαν μεταφρασμένα πρώτα στα ελληνικά - κι από τα ελληνικά σε όλες τις άλλες γλώσσες.

Πιο κλασικό και συνηθισμένο παράδειγμα το εξαιρετικά δημοφιλές: Ιωάννης-Γιάννης, Ιωάννα- Γιάννα. (Αντίστοιχα είναι το Μαρία, το Άννα κλπ.)

Το Ιωάννης λοιπόν προέρχεται από το εβραϊκό Yechohanan που ως φράση σημαίνει «Ελεήμων Θεός» (Yachwe is Gracious) και ως όνομα αποδίδεται «δώρο Θεού». Το ακριβές αντίστοιχο στα Ελληνικά είναι Θεόδωρος!

Και το Θεόδωρος διαδόθηκε σε όλες τις Ευρωπαϊκές γλώσσες απευθείας από τα Ελληνικά.

Αλλά παράλληλα διαδόθηκε παντού και η ελληνοποιημένη Εβραϊκή του εκδοχή: Ιωάννης.


Στις περισσότερες γλώσσες κράτησαν το διπλό σύμφωνο στο «θέμα» του.
Στα Αγγλικά John. Στα Γερμανικά Johannes (Johann ή Hansel ή Hans).
Στα Ιταλικά Giovanni. Ακόμα και στα Αρμενικά Hovhannes…

Αλλά και σε γλώσσες που έγινε «υπέρ-απλούστευση», όπως στα Γαλλικά (Jean), η εθνική Αγία τους, η Ιωάννα της Λωρραίνης γράφεται διατηρώντας το διπλό σύμφωνο: Jeanne d’ Arc…

H διατήρηση του διπλού συμφώνου της ιστορικής ορθογραφίας, έχει να κάνει μάλλον με την απόδοση σεβασμού στην ετυμολογία από το αρχικό Yechohanan - Γιεχοχάναν όπως αποδιδόταν – που είχε προφερόμενα δύο αλλεπάλληλα -νι στο τέλος…
Εν πάση περιπτώσει, επικράτησε στους περισσότερους ιστορικούς λαούς η ελληνική ορθογραφία με το διπλό νι, ή διπλό σύμφωνο.

Ο λόγος αυτού του «σεβασμού», είναι ότι οι άνθρωποι ως πρόσωπα-φορείς Πολιτισμού θέλουν να δίνουν νόημα σε κάθε τι που κάνουν, σε κάθε τι που τους αφορά, σε κάθε τι πάνω στο οποίο στέκονται για να το πάνε πιο πέρα.

Οι άνθρωποι ως άγριοι πρωτόγονοι καρποσυλλέκτες, δεν έχουν τέτοιες ανησυχίες. Ό,τι φάνε κι ό,τι πιούνε κι ότι αρπάξουν.

Αλλά οι άνθρωποι ως πρόσωπα-φορείς Πολιτισμού, αντίθετα, εκεί ακριβώς διαφοροποιούνται από τους βαρβάρους: ότι ψάχνουν να δώσουν νόημα στη ζωή τους. Γιατί ό,τι δίνει «νόημα» νικά την αγωνία του Θανάτου.

Άλλωστε ο ίδιος ο Πολιτισμός είναι μια συλλογική «απάντηση» των ανθρώπων στην αγωνία του Θανάτου, γιατί τους διαιωνίζει.

Οι αρχαίοι Έλληνες το ξεκίνησαν μάλλον επινοώντας προσωπικά ονόματα «με νόημα»: Χαρίλαος (έδωσε χαρά στο Λαό), Χαρίδημος (έδωσε Χαρά στο Δήμο), Κλεισθένης (Δύναμη της Δόξας), Δημοσθένης (Δύναμη του Λαού-Δήμου), Φίλιππος (αυτός που αγαπάει τα άλογα), Καλλιπάτειρα (αυτή που έχει η θαυμάζει το κάλλος και την αρετή του Πατέρα της).

Από τους Έλληνες το πήραν οι Ρωμαίοι. Και από τους Ρωμαίους τα Φραγκικά, Γοτθικά και Αλαμανικά φύλα που κατέκλεισαν τη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τον τέταρτο-πέμπτο μ.Χ. αιώνα (Θεοδώριχος –Τheodorich) κλπ.)

Σε όλους τους αιώνες που ακολούθησαν – ιδιαίτερα στο Μεσαίωνα - οι λαοί και οι άνθρωποι που ήθελαν να ξεχωρίσουν από το «χυλό της αγραμματοσύνης» που τους περιέβαλε, από τη βαρβαρότητα και τις προκαταλήψεις - φρόντιζαν να δίνουν νόημα σε ό,τι κάνουν – και να κρατάνε το νόημα σε ό,τι βρήκαν. Αυτή η αναζήτηση νοήματος κράτησε αναμμένη τη σπίθα του Πολιτισμού σε μια εποχή οπισθοδρόμησης στην απόλυτη βαρβαρότητα.

Και σε περιόδους πνευματικής ακμής, (όπως η σύντομη Καρολίγγεια «μικρή Αναγέννηση» το ένατο μ.Χ. αιώνα) ή πιο γνωστή μας Αναγέννηση μετά τα τέλη του 15ου αιώνα σημαδεύτηκαν μεταξύ άλλων, από την επιστροφή των μορφωμένων ανθρώπων στα ελληνικά ή ρωμαϊκά ονόματα και σε ό,τι τους συνέδεε με το κομμένα νήμα του Πολιτισμού (ύστερα από χίλια χρόνια Μεσαίωνα).

Βεβαίως, και τότε και πιο πριν και μετά και πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν κακομαθημένα παιδάκια που αναρωτιούνται: «γιατί να σεβόμαστε την ιστορική ορθογραφία»;

Γιατί να γράφουμε το Γιάννης με δυο νι; Γιατί να γράφουμε το Φίλιππος με δύο πι, γιατί να γράφουμε το Γιώργος με ωμέγα, και το θάλασσα με δύο σίγμα; Όταν μεγαλώσουν– και αν έχουν σωστούς δασκάλους και σωστούς γονείς – καταλαβαίνουν.

Κάποια – ελάχιστα που είναι απροσάρμοστα στη καλύτερη – ή ναρκισσιστικές προσωπικότητες με εγωκεντρικές διαταραχές, δεν καταλαβαίνουν ποτέ!

Γιατί αν έχεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι το «κέντρο του σύμπαντος», δεν σε ενδιαφέρει το «νόημα» που προϋπήρξε - νομίζεις ότι μόνος σου θα νοηματοδοτήσεις τα πάντα, όπως σε βολεύει.

Αλλά οι σοβαροί άνθρωποι, όταν πάψουν να είναι παιδάκια και να φέρονται σαν παιδάκια, χτίζουν πάνω σε αυτό που βρήκαν - δεν σβήνουν ό,τι βρήκαν για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.

--Κι έτσι ο Johannes Gutenberg δηλαδή ο Ιωάννης Γουτεμβέργιος, άλλαξε τον κόσμο με την ανακάλυψη της Τυπογραφίας (και σηματοδότησε το πέρασμα από το Μεσαίωνα στην Αναγέννηση), αλλά ΔΕΝ άλλαξε την ορθογραφία του ονόματός του.
--Ο Johannes Kepler ολοκλήρωσε τη μεγάλη επανάσταση του Κοπέρνικου κι έβαλε στέρεα μαθηματικά στον Ηλιοκεντρισμό σηματοδοτώντας το πέρασμα στον Διαφωτισμό, αλλά δεν σκέφτηκε ποτέ να καταργήσει τα δύο νι από όνομά του.
--Ο Johann Sebastian Bach ανέτρεψε τις μουσικές νόρμες της εποχής του – έσπασε τους ασφυκτικούς περιορισμούς της «τετραμερούς αρμονίας» και σηματοδότησε το πέρασμα από τη φάση Μπαρόκ στην μουσική συμφωνική έκρηξη της σύγχρονης εποχής. Αλλά δεν σκέφτηκε, ούτε αυτός, να καταργήσει αυτά τα «περίεργα» δύο -νι από το όνομά του.
--Το ίδιο και ο Δανός φιλόσοφος του 19ου αιώνα Soren Kierkegaard θεωρούμενος και ως ο πρώτος «υπαρξιστής» και δεινός επικριτής του ιδεαλισμού. Χρησιμοποίησε δύο ψευδώνυμα για να δημοσιεύσει το έργο του. Και τα δύο με το όνομα Johannes (Johannes de Silentio και Johannes Climacus). Συγκρούστηκε με πολλούς, πολέμησε τις διανοητικές «συμβάσεις» της εποχής του, αλλά δεν διανοήθηκε να κόψει τα «περιττά» -νι από το ψευδώνυμο που υιοθέτησε.

`Ίσως γιατί δεν τα θεώρησε «περιττά»…

Μόνο δικός μας Γιάνης – με ένα νί - το έκανε. Και «υπερηφανεύεται» πως όταν ήταν στην πρώτη τάξη του Δημοτικού «επαναστάτησε» στη δασκάλα του, εκείνη δεν κατάφερε να του εξηγήσει γιατί τα δύο -νι – και έτσι έκοψε το ένα!
Κι άρχισε, μικρός-μικρός, μια σταδιοδρομία κούφιων «επαναστάσεων» χωρίς αιτία - ή μάλλον για λάθος λόγο.
Μόνο που τότε δεν έβλαπτε κανένα.
Ήταν ο ίδιος, απλώς μια… «ανορθογραφία».

Αργότερα η ναρκισσιστική του μανία να «διαφέρει» από τους άλλους, στοίχισε στη χώρα του γύρω στα… 100 δισεκατομμύρια μέσα σε έξη μήνες!
Κάποιοι ισχυρίζονται πολύ περισσότερα, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν τις πιο μακροχρόνιες συνέπειες της ανοησίας του.

Εντάξει, δεν χάλασε κι ο κόσμος. Ο Δον Κιχώτης του Θερβάντες πάλευε με ανεμόμυλους νομίζοντας πως σκοτώνει μεσαιωνικούς δράκους.
Ο δικός μας πάλευε με τα -νι του ονόματός του, νομίζοντας ότι σκοτώνει τις κοινωνικές «συμβάσεις», τρομάρα του...

Η αλλόκοτη αυτή ιστορία, όμως, δεν τελειώνει εδώ. Λίγα χρόνια μετά την «επανάσταση» του κακομαθημένου πιτσιρικά με τα σύμφωνα, ένα άλλο μικρό αγόρι στην Αθήνα, δέχθηκε το όνομα Γιάννης – με όλα τα σύμφωνα και τα φωνήεντα - χωρίς κανένα πρόβλημα.
Αυτός ο Γιάννης δεν ήταν πλουσιόπαιδο, όπως ο άλλος με το ένα -νι…
Μεγάλωσε στα Σεπόλια - όχι στο Ψυχικό, ούτε στην Εκάλη, όπως ο άλλος. Γεννήθηκε από οικογένεια (νόμιμων) μεταναστών εκ Νιγηρίας.
Οι γονείς του ήταν και οι δύο αθλητές κι έκαναν άλλα τρία παιδιά στην Ελλάδα. Ο μικρός Γιάννης έμαθε Ελληνικά σαν μητρική γλώσσα, πήγε ελληνικό σχολείο (όχι σε πανάκριβο ιδιωτικό), βαπτίστηκε Ορθόδοξος (και δεν «σνομπάρει» καθόλου την πίστη του), σέβεται και τιμά τη γαλανόλευκη (δεν δέχεται την προσβολή της) – κι έγινε ένα αξιαγάπητο ελληνόπουλο (αν δεν έχει «απαγορευτεί» ακόμα η λέξη αυτή από τα… «μαλακισμένα της πολιτικής ορθότητας»).

Ο Γιάννης αυτός, λοιπόν, στη συνέχεια έλαμψε στο παγκόσμιο στερέωμα, ως ένας από τους μεγαλύτερους καλαθοσφαιριστές όλων των εποχών!
Σήμερα διαπρέπει στο πρωτάθλημα τον ΗΠΑ και όλοι τον ξέρουν ως Yannis.
Αυτός, όμως γράφει το όνομά του με δύο νι! Δεν ντρέπεται…
Κι όλο το ενθουσιαστικό παραλήρημα που προκαλεί o Yannis Antetokounbo όταν «καρφώνει» στην αντίπαλη μπασκέτα με τον μοναδικό του τρόπο, έχει καταγραφεί στον αμερικανικό – και διεθνή – Τύπο ως Yannis-mania!
To Yannis-Mania, παρακαλώ, με δύο –n.

Έτσι είναι παιδιά. Όταν έχεις αξία, σηκώνεις τα φωνήεντα και τα σύμφωνα του ονόματός σου, και τα γράφεις στον ουρανό και τα φτάνεις στην άκρη του κόσμου.
Όταν είσαι ένας γελοίος νάρκισσος, τα «πελεκάς» τα νι, αλλά καμιάν αξία δεν παίρνεις απ’ αυτό.

Εννοείται ότι ο Έλληνας που μας κάνει όλους περήφανους λέγεται Γιάννης Αντετοκούνμπο
Ο άλλος με το ένα –νι, απλώς ντροπιάζει τον εαυτό του…
(Αφού διέσυρε, κάποια εποχή, τη χώρα ολόκληρη)

Θανάσης Κ.
AntiNews



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Post A Comment
  • Blogger Comment using Blogger
  • Facebook Comment using Facebook
  • Disqus Comment using Disqus

3 σχόλια :

  1. "Εννοείται ότι ο Έλληνας που μας κάνει όλους περήφανους λέγεται Γιάννης Αντετοκούνμπο
    Ο άλλος με το ένα –νι, απλώς ντροπιάζει τον εαυτό του…"


    Πρόεδρος Τορόντο Ράπτορς: Ο Γιάννης δεν είναι Έλληνας, είναι Νιγηριανός

    https://www.e-daily.gr/news/132550/proedros-toronto-raptors-o-giannhs-den-einai-ellhnas-einai-nighrianos-pics


    Γ.Αντετονκούμπο: «Είμαι Αφρικανός και μεγάλωσα με νιγηριανή κουλτούρα από μαύρους γονείς»
    http://www.ksipnistere.com/2019/03/blog-post_267.html


    Μηπως ο αρθογραφος επιδιωκει να εξομοιωσει την ιθαγενεια με την υπηκοοτητα για να τραβηξει η ΝΔ

    ψηφους απο τους "νομιμους" μεταναστες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να διευκρινήσουμε πως μια χώρα δεν μπορεί να γίνει περιοχή κέντρου διερχομένων κοινωνικού ή οικονομικού ή ακόμα και αθλητικού σκάουντερ πειραματισμού επί δεκαετίες για να δούμε "εαν διαπρέψουν" από μόνοι ή με ελάχιστη βοήθεια δέκα ή είκοσι άτομα στα εκατομμύρια αλλοδαπών και μετά να χρησιμοποιούμε μεμονωμένες περιπτώσεις παράλληλα με παραδείγματα νομιμόφρονων για την προπαγάνδα της ενσωμάτωσης όλων.
    Υπάρχουν και διαφορετικοί τρόποι και οργανωμένη μεθοδολογία πρακτόρων σκάουντερ που έχουν αναπτύξει ιδιωτικά αθλητικά σωματεία εάν θέλουν να βρίσκουν ταλέντα από τον αναπτυσσόμενο κόσμο για κάθε άθλημα. Επίσης οι καλοί και έντιμοι εργάτες έχουν πατρίδα.

    Δεν υπάρχει στο άνωθεν γιατί να μην είναι αλλιώς. Οποίος αναρωτηθεί προφανώς είναι ηλίθιος. Ασχέτως που οδήγησε μια πολιτική που επέτρεπε την αθρόα είσοδο στη χώρα και έχουν δημιουργηθεί κάποιες καταστάσεις που δεν μπορούν να παραβλεφθούν, δεν εκλαμβάνονται εντούτοις ως γενικό τετελεσμένο. Υπάρχουν σαφώς εξαιρέσεις που τις ορίζουμε και τις αυστηροποιούμε όπως θέλουμε εμείς.
    Η χώρα ποτέ δεν είχε καταστεί κατόπιν δεδομένων οικονομίας και ανάπτυξης συγκροτημένων πολιτικών αποφάσεων βιομηχανικός εργασιακός πόλος έλξης πολιτικοοικονομικά σε σχέση με τις ανάγκες της. Το πολιτικό καθεστώς προωθεί μόνο μια φιλολαθροκουλουριάρική ψηφοθηρική περίσταση. Δεν υπάρχει δικαίωμα υπηκοότητας, αφού δεν αναδεικνύουν ούτε οικονομικά ούτε πολιτιστικά τη χώρα μας αυτοί που ζούνε με επιδόματα σε καθεστώς νομότυπης παραμονής ή που απλώς "εργάζονται" στη χώρα, τουλάχιστον οι περισσότεροι. Η υπηκοότητα συνεπάγεται με τη λογική των αυστηρών διαχωρισμών, κατά πρώτον και κυρίως με τον νόμιμο βίο "τύπος και υπογραμμός" και το πόσο διαπρέπει οικονομικοπολιτιστικά (πάνε μαζί οι λέξεις και οι υποχρεώσεις) αυτός που την αποκτά, άρα δίνεται για πολιτιστικούς λόγους συμπεριλαμβανομένου και του αθλητισμού, κάποιων δεσμών και κοινών χαρακτηριστικών που μπορεί να υπάρχουν με τη χώρα καταγωγής όπως θρησκεία και οικονομικά όταν πραγματικά η χώρα είχε κάποια ανάγκη αλλοδαπών εργατών σε προφανώς ελεγχόμενο ποσοστό αλλά εξακολουθεί σε αυτή την περίπτωση να μην υπάρχει κάποια πολιτικά υποχρέωση να δίνεται η υπηκοότητα.

    Σαν συμπέρασμα, κυρίαρχα ιδεολογήματα, οργανώσεις δικαιωμάτων αναπαράγουν μόνο αντιεπιστημονικές κουταμάρες τάχα αιτιολογήσεων και παράνομες προθέσεις που τις νομιμοποιούν αργότερα με νομοσχέδια.

    Ο Γιάννης είναι η εξαίρεση και μπορεί εκ του ασφαλούς να έχει την υπηκοότητα αλλά όχι κάποιος άλλος από την ίδια χώρα, τη Νιγηρία, ή κάποια άλλη της Βαλκανικής ή της Ασίας. Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που στην πραγματικότητα αποκλείουν τον υπερδιεθνισμό και δεν ενισχύουν τις γνωστές πολιτικές αποδόσεις ιθαγένειας των νδ πασοκ και του Συ.ριζ.α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η χώρα ποτέ δεν είχε καταστεί κατόπιν δεδομένων οικονομίας και ανάπτυξης συγκροτημένων πολιτικών αποφάσεων βιομηχανικός εργασιακός πόλος έλξης πολιτικοοικονομικά σε σχέση με τις ανάγκες της. Το πολιτικό καθεστώς προωθεί μόνο μια φιλολαθροκουλτουριάρικη ψηφοθηρική περίσταση(αναφέρω διορθωμένα).
    -
    θέμα πολιτικής δεν ήταν η λαθρομετανάστευση ως αυτούσια επιδίωξη, δεν υπήρξε παραδοχή κάτι τέτοιου αποφεύγοντας όλοι τον όρο "λαθραίο", αλλά τα πολιτικά η μεμονωμένα συμφέροντα , όπως υποστήριξη κομμάτων που προκύπτει μετέπειτα, ή ή ενσωμάτωση κουλτούρας "multiculture" και άρα δεν θεωρούν την κουλτούρα λαθραία αλλά ενσωματώσιμη. Στην αρχή είναι μόνο τα οικονομικά συμφέροντα που δεν είναι μόνο εγχώρια και τα γεωπολιτικά. Η Ελλάδα όχι μόνο δεν υπήρξε σαν κάποιο παράδειγμα βορειοδυτικής οικονομίας της δεκατίας του 50' ή του 60' αλλά δεν υπήρξε ποτέ και οικονομική ενσωμάτωση. Παραοικονομία και παράνομες δραστηριότητες μόνο, εκτοπισμός εγχώριου δυναμικού. Απίθανες περιπτώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...



Ελληνοτουρκικα

[Ελληνοτουρκικά][bleft]

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ

[Γεωπολιτική][grids]

διαφορα

[διάφορα][bsummary]

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

[μυστικές υπηρεσίες][bleft]