Τα κυπριακά κοιτάσματα λόγος αναμέτρησης με την Τουρκία

• Τι υποστηρίζει το πρώην «γεράκι» του αμερικανικού Πενταγώνου για το γεωστρατηγικό ρόλο Ελλάδας και Κύπρου
• Η αλήθεια για το απόθεμα φυσικού αερίου και πετρελαίου στο Αιγαίο
• Όσα απέκρυψαν για τη συριακή κρίση
• Η διείσδυση του ισλάμ, τα λάθη του Ταγίπ Ερντογάν και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας

Ο David Wurmser υπήρξε ένα από τα «γεράκια» του αμερικανικού Πενταγώνου, που οδήγησαν στον πόλεμο κατά του Ιράκ και στην πτώση του καθεστώτος Σαντάμ. Με εκθέσεις που προετοίμασε για λογαριασμό του πρωθυπουργού του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, πρότεινε τη χρήση προληπτικών πληγμάτων κατά της Συρίας και του Ιράν, καθώς και την παύση των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων για το παλαιστινιακό ζήτημα.
Το 2000 ο Wurmser σε συνεργασία με άλλους συνέταξε έκθεση με τίτλο «Το τέλος της συριακής κατοχής του Λιβάνου: Ο ρόλος των ΗΠΑ;», στην οποία είχε προταθεί η στρατιωτική αναμέτρηση με το καθεστώς της Συρίας, με αιτιολογία την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής. Σήμερα, καταθέτει την άποψη ότι οι στενές σχέσεις με την Ελλάδα και την Κύπρο εξυπηρετούν καλύτερα τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή απ’ ότι με την Τουρκία. Παράλληλα, βλέπει θετικά την προσέγγιση Αθήνας – Τελ Αβίβ, ενώ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να υπάρξει ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο εξαιτίας των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Για το 2014, πιστεύετε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αποκαταστήσουν τη φιλία με την Τουρκία ή θα σταθούν απέναντί της;

Φανταζόμαστε ότι οι ΗΠΑ έχουν μία φιλική σχέση με την Τουρκία, αλλά στην πραγματικότητα δεν υφίσταται κάτι τέτοιο! Μία από τις βασικές αποτυχίες στην πολιτική για τη Συρία ήταν ότι αυτή οριζόταν από την Τουρκία και αυτό έδωσε χαρακτήρα σύγκρουσης μεταξύ των σεχτών.
Αν είχαμε υποστηρίξει την επανάσταση κατά του Άσαντ τις πρώτες τρεις ημέρες ως μία κίνηση κατά της δικτατορίας και είχαμε στηρίξει σθεναρά τους αντικαθεστωτικούς, τότε ο ίδιος ο χαρακτήρας της αντιπολίτευσης στη Συρία θα ήταν θεμελιωδώς διαφορετικός. Επιτρέποντας στους Τούρκους να προσδιορίσουν την αντιπολίτευση και να ορίσουν τον ρόλο των ΗΠΑ, ήταν ουσιαστικά ένας τρόπος για να ορίσουν την υποστήριξή μας προς τα ισλαμικά στοιχεία εντός της αντιπολίτευσης, γεγονός που μετέτρεψε την αντιπολίτευση –κατά βάση- σε ισλαμική, με σαφή την πιθανότητα απειλής προς εμάς.
Εκτιμώ ότι τα δεδομένα «πιστεύω» -πως ο Ερντογάν και η Τουρκία είναι σύμμαχοί μας- μας οδήγησαν σε λανθασμένες κινήσεις, κατέστρεψαν την ικανότητά μας να επιτύχουμε έναν αποτελεσματικό στόχο και θα βαθύνουν τα προβλήματα μεταξύ μας ακόμη περισσότερο στο άμεσο μέλλον.
Η Τουρκία δεν είναι σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών! Έχει σαφή ατζέντα!
Ο Νταβούτογλου, ως υπουργός Εξωτερικών, έχει δηλώσει ότι υιοθετεί μία νέο-οθωμανική ατζέντα, ενώ ο πρωθυπουργός εφαρμόζει μία ισλαμική ατζέντα, καμία εκ των οποίων δεν είναι συμβατή με τα αμερικανικά συμφέροντα σε βάθος χρόνου!

Ο Ταγίπ Ερντογάν υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ;

Κατ’ αρχάς δεν μου αρέσει η ιδέα ότι ο Ερντογάν είναι μονόδρομος. Εκτιμώ ότι η κυβέρνηση Ομπάμα το διακρίνει αυτό και παίζει το «χαρτί» πολύ αποτελεσματικά. Ο Ερντογάν αξιοποιεί τη συνεχή έλξη που ασκεί στις ΗΠΑ, ακόμη και στο εσωτερικό της χώρας του. Αν είσαι κοσμικός Τούρκος ευρωπαϊστής και ο ηγέτης της Δύσης τονίζει συνεχώς πόσο καλός φίλος είσαι, απευθυνόμενος στη δική σου αντιπολίτευση –δηλαδή προς την ισλαμική κυβέρνηση-, τότε μένεις «ορφανός». Δεν έχεις καμία υποστήριξη.
Θεωρώ ότι ενισχύει τον Ερντογάν και τον βοηθά να αντιμετωπίσει γεγονότα όπως αυτά του πάρκου Γκεζί ή της πρόσφατης κρίσης λόγω των σκανδάλων.
Υπάρχει μία θεμελιώδης παρεξήγηση, πως οι στρατιωτικές δομές στην Ευρώπη θεωρούνται μορφές φασισμού, ενώ αντίθετα στη Μέση Ανατολή αποτελούν τη φιλελεύθερη τάση στις χώρες αυτές. Ο στρατός στην Τουρκία είναι ο προστάτης του Συντάγματος, ενώ αυτή την περίοδο δέχεται ισχυρή επίθεση από το καθεστώς του Ερντογάν.

Εκτιμάτε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναζητήσουν νέους συμμάχους στην περιοχή, όπως η Ελλάδα ή η Κύπρος;

Το μεγαλύτερο ζήτημα που υπάρχει για χώρες όπως η Ελλάδα ή το Ισραήλ, είναι ότι θα παρατηρήσουμε ομάδες εθνών να δημιουργούν συμμαχίες προκειμένου να αντισταθμίσουν την απουσία της αμερικανικής δύναμης. Οι σύμμαχοί μας θα συνεργαστούν και βλέπουμε πως και η Αίγυπτος ίσως συνεργαστεί με την Ελλάδα. Βλέπουμε ότι ήδη η Αίγυπτος και η Κύπρος κινούνται γρήγορα στο μέτωπο της ενέργειας, συνεπώς μπορεί να δούμε να αναπτύσσονται καλύτερες σχέσεις μεταξύ Ελλάδας, Ισραήλ και Αιγύπτου.
Θα μπορέσει να αποτελέσει έναν αμυντικό σχηματισμό. Ίσως να μην λάβει τη μορφή του επίσημου αμυντικού σχηματισμού, αλλά η αντίληψη ότι όλοι βρίσκονται στην ίδια «βάρκα» θα καταστεί σαφής, ενώ, αντίθετα, άλλες χώρες «εχθροί» μας, όπως το Ιράν και η Συρία, θα αδράξουν την ευκαιρία της απουσίας αμερικανικής δύναμης και θα δημιουργήσουν τους δικούς τους σχηματισμούς, που θα είναι πιο επιθετικοί και προκλητικοί.

Για το φυσικό αέριο στην Κύπρο;

Στο οικόπεδο Αφροδίτη –το νούμερο 12- αρχικά εθεωρείτο ότι τα κοιτάσματα ξεπερνούσαν τα 10 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου, το οποίο μεταφράζεται σε 500 δισεκατομμύρια περίπου κυβικά μέτρα, και έπειτα έπεσαν κατά 5 έως 6 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια, δηλαδή το μισό από αυτό που ήλπιζαν πολλοί. Ωστόσο, κάτι που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο είναι ότι οι εκτιμήσεις αυξάνονται και υπάρχει πολύ περισσότερο φυσικό αέριο στο κοίτασμα Αφροδίτη απ’ ότι ανεμένετο.
Μην γελιέστε… Πρόκειται για πολύ μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου. Ξεπερνά τις προσδοκίες της Κύπρου, συνεπώς θα μπορέσει να το εξάγει. Μην ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε μόνο στο οικόπεδο 12. Υπάρχουν άλλα 11 οικόπεδα πριν από αυτό και άλλα 11 μετά από αυτό. Οι μεγάλες εταιρείες μπαίνουν στον χώρο της έρευνας. Θα εκπλαγώ αν η κυπριακή εταιρεία φυσικού αερίου αρκεστεί μόνο στο οικόπεδο 12.
Είναι πολύ μεγαλύτερη ιστορία και έπειτα θα εξετάσουμε τα ισραηλινά οικόπεδα, απ’ όπου και προκύπτουν τα σημαντικά ζητήματα. Ενδεχομένως να υπάρχει πετρέλαιο κάτω ακριβώς από τα οικόπεδα του φυσικού αερίου. Αν πράγματι υπάρχει πετρέλαιο, τότε το γεγονός αυτό μπορεί να σημαίνει την επέκταση του πετρελαίου στα κυπριακά κοιτάσματα, κάτι που θα αλλάξει τα πάντα στη δομή της Κύπρου.

Θα αποτελούσε όμως έναν ακόμη λόγο για πόλεμο στην περιοχή, στην ήδη έκρυθμη κατάσταση;

Θα αποτελούσε λόγο για αναμέτρηση και προκλήσεις. Σας διαβεβαιώ ότι η Τουρκία δεν θα σιωπήσει, ούτε θα το επιτρέψει. Ωστόσο, η σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου θα μπορούσε να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα για την Τουρκία. Δυστυχώς, μόνο η Αμερική θα μπορούσε να αποτελέσει τον ισχυρότερο παράγοντα εγγύησης. Δεν θα πρέπει επίσης να αποκλείουμε τη Ρωσία. Επιθυμεί να κατέχει κομμάτι του ενεργειακού τομέα τόσο στην Ελλάδα, στην Κύπρο, όσο και στο Ισραήλ. Έχει ήδη εκνευριστεί που δεν το έχει καταφέρει, αλλά παραδοσιακά έχει υπάρξει προστάτης της Κύπρου εναντίον της Τουρκίας.

Ποια εκτιμάτε ότι θα είναι η αμερικανική αντίδραση απέναντι στην Τουρκία;

Θα αντιμετωπίσουμε το ζήτημα ως μία διαφωνία μεταξύ κρατών – μελών του ΝΑΤΟ και θα διατηρήσουμε την ουδετερότητά μας. Διαφωνώ με τη θέση αυτή, αλλά θεωρώ ότι αυτή θα είναι η επιβεβλημένη πολιτική.
Γνωρίζουμε σήμερα τα όρια μεταξύ της Βόρειας και Νότιας Κύπρου. Αν προκύψει οποιοδήποτε ερώτημα, αυτό θα αφορά αποκλειστικά στη συνέχιση της τουρκικής κατοχής της βόρειας Κύπρου. Συνεπώς, οτιδήποτε υπάρχει νότια των κατεχόμενων θα πρέπει να θεωρείται Κυπριακό και θα πρέπει να υπερασπίζεται ως κυρίαρχο κυπριακό έδαφος.
Παρομοίως τα ελληνικά χωρικά ύδατα και η ΑΟΖ, η οποία δεν έχει ακόμη επίσημα οριστεί, δεν θα πρέπει να αμφισβητούνται, γιατί δεν αποτελούν «ελαστικά» ζητήματα. Γνωρίζουμε που θα πρέπει να χαραχτεί η γραμμή της ΑΟΖ. Ίσως να μην βρίσκεται στο σημείο που επιθυμεί η Τουρκία, υπόλειμμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου ορισμένα νησιά βρίσκονται υπό ελληνικό έλεγχο, αλλά οι διεκδικήσεις της Τουρκίας μεγάλων εκτάσεων στη θάλασσα του Αιγαίου δεν έχουν καμία βάση στο Διεθνές Δίκαιο και εκτιμώ ότι σε κάποιο σημείο οι ΗΠΑ θα πρέπει να αναγνωρίσουν το ζήτημα μαζί με τους Έλληνες και τους Κυπρίους.
Στο πολιτικό επίπεδο, θεωρώ ότι η Κύπρος και η Ελλάδα είναι καλύτεροι σύμμαχοι για τις αμερικανικές θέσεις από την Τουρκία. Η Τουρκία ήδη βρίσκεται μεταξύ της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης, κυβερνάται από ένα καθεστώς αναιμικό απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες και στα συμφέροντά τους.
Δεν θεωρώ ότι είναι υπέρ των ΗΠΑ να παραμένουν ουδέτερες πλέον…!

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα»



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου